اگر آیفون خود را به آخرین نسخه از سیستم عامل iOS مجهز کرده باشید، دیده اید که آن روش قدیمی کشیدن انگشت از یک طرف به طرف دیگر نمایشگر و وارد نمودن رمز عبور دیگر جواب نمی دهد. در این شرایط یا باید از اثر انگشت خود استفاده نمایید، یا این که کلید هوم را بفشارید و حدود نیم ثانیه منتظر بمانید تا سیستم عامل مطمئن شود شما قصد استفاده از اثر انگشت یا فراخوانی دستیار صوتی سیری را ندارید.
این مسئله برای کسانی که چند سال است عمل آشنای سوییپ کردن و ثبت رمز عبور را انجام می داده اند، بسیار عذاب آور خواهد بود. هم از جهت تاخیری که در باز کردن قفل نمایشگر به وجود خواهد آمد، هم از بابت این که ترک عادت خود عذابی دردناک خواهد بود.
این روزها اگر نخواهید (یا نتوانید) از سنسور TouchID در سیستم عامل iOS استفاده نمایید، به طور قالب زندگی دشواری خواهید داشت، اما چرا نباید از این ویژگی جذاب استفاده نمود؟
هستند افرادی که به دلایل مختلف کاری (مثلاً نواختن سازهای زهی چون گیتار یا کار مداوم با سطوح زبری چون سمباده) و یا ژنتیکی، اثر انگشت چندان واضحی ندارند. گرچه سنسور به کار رفته در زیر دکمه هوم دقت بسیار بالایی پیدا کرده، اما هنوز هم این افراد گاهی در استفاده از آن دچار مشکل می شوند، به خصوص وقتی که دستشان کمی عرق کرده باشد.
از طرفی دیگر، برخی کاربران دوست ندارند اثر انگشت خود را در اختیار تلفن هوشمندشان قرار دهند، حتی اگر این اطلاعات طبق ادعای سازنده فقط و فقط در درون آن ذخیره شود. خب، برخی دیگر نیز اصولاً از این روش خوششان نمی آید، اجباری وجود ندارد.
با ورود آیفون ۷ این تمایز میان دو گروه بارزتر شده است. دکمه هوم در آیفون های جدید دیگر یک دکمه به معنی پیشین خود نیست، بلکه ما با یک نمایشگر حساس به فشار دیگر در ابعاد کوچک مواجه هستیم که به دلیل نداشتن حرکت فیزیکی، با دقت و سرعت بیشتری اثر انگشت کاربرش را تشخیص داده و قفل صفحه را می گشاید. همین مورد فاصله زمانی قفل گشایی به روش قدیم و جدید را بیشتر و آزار دهنده تر می نماید.
مسئله اساسی اینجاست که، اگر شما به هر دلیلی علاقه به استفاده یا امکان بهره گیری از اسکنر اثر انگشت را ندشته باشید، گرچه هنوز هم می توانید از آیفون های اپل استفاده نمایید، اما این کار هر روز برایتان مشکل تر می شود.
بیایید کمی جامع تر به ماجرا نگاه کنیم، استفاده از اثر انگشت در تلفن های هوشمند شیوه برخورد مقامات قضایی و دولت ها را با موبایل های قفل شده دگرگون ساخته است. پلیس هر کشور میلیون ها اثر انگشت از مردم آن کشور را در بایگانی های خود دارد، که از این اطلاعات می توان برای طراحی مدل های شناسایی اثر انگشت بهره برد.
مدتی قبل گروهی از محققین دانشگاه میشیگان با استفاده از چنین مدلی توانسته بودند قفل یک دستگاه گلکسی اس ۶ سامسونگ را بگشایند. این موبایل به فردی تعلق داشت که به طرزی مشکوک مرده بود.
البته آیفون های اپل چند ترفند برای مقابله با این گونه حملات در آستین دارند، اما بیشتر کاربران از آنها بی اطلاع هستند. اساسی ترین مرحله رمزگذاری اطلاعات در سیستم عامل iOS، هنوز هم تنها به وسیله رمز عبور قابل بازگشایی است. اگر موبایل شما خاموش شود، یا به مدت ۴۸ ساعت قفل صفحه اش باز نشود، دیگر ورود به آن با اثر انگشت میسر نخواهد بود. دقیقاً به همین دلیل بود که اثر انگشت هیچ کمکی در رمزگشایی آیفون سن برناردینو نکرد، چون امکان آن وجود نداشت که پیش از پایان ۴۸ ساعت، اثر انگشت کاربرش استخراج و نمونه سازی گردد.
با همه این ها، هنوز هستند کسانی که از بابت استفاده از این روش و در اختیار گذاشتن اثر انگشت خود نگران هستند، آن هم در شرایطی که اپل با تولید هر محصول جدید بیشتر و بیشتر آنها به این سمت سوق می دهد.
در حال حاضر ارائه آمار دقیق افرادی که هنوز تمایلی به استفاده از سنسور TouchID ندارند، امکان پذیر نیست. به خصوص که اپل هم در این باره سکوت اختیار کرده. تابستان سال پیش نتایج یک بررسی با جامعه آماری کوچک آشکار ساخت که تنها نیمی از کاربران آیفون از این قابلیت موبایل خود استفاده می کنند. در همان ایام برخی از توسعه دهندگان اپلیکیشن های پرکاربرد در پلتفرم iOS، این رقم را کمتر از ۱۵ درصد اعلام کرده بودند.
با آن که این آمارها چندان هم قابل اعتماد نیستند، اما دست کم نشان می دهند که وفاداران به روش سنتیِ وارد کردن رمز عبور آنقدرها هستند که تیم کوک و همکارانش نتوانند آنها را به طور کامل نادیده بگیرند.
در اینجا نیز با همان شیوه قدیمی اپل مواجهیم. همان ترفندی که یک روز ما را مجاب کرد از پورت پهن و بزرگ قدیمی، به درگاه لایتنینگ مهاجرت کنیم. یا آن که پورتUSB-C را به عنوان تمام آن چه روی مک بوک ۱۲ اینچی رتینا نیاز داریم، بپزیریم.
همیشه در ابتدا مخالفت هایی وجود دارد. واقعاً ترک عادت درآور است، اما ثروتمندترین کمپانی دنیا به مرور ما را ناچار به این تغییر می کند، و اتفاقاً همیشه در نهایت در می یابیم که حق با آنها بوده و خودمان سود برده ایم.
بنا بر پژوهشی که خود کمپانی اپل به انجام رسانده، هر کاربر به طور متوسط در روز حدود ۸۰ بار قفل صفحه نمایش موبایل خود را می گشاید، پس فراهم نمودن ساده ترین و ایمن ترین روش موجود برای این کار، بخشی از همان تلاش هایی است که آیفون را محصولی خاص و جریان ساز در طی یک دهه گذشته تبدیل نموده. چرا وقتی می شود از راحت ترین راه استفاده کرد، کار دیگری انجام دهیم؟
از آن طرف اما باید پذیرفت که ماجرای اثر انگشت کمی متفاوت است. ما داریم درباره بخشی از بدن و البته هویت جدا نشدنی خود صحبت می کنیم و برای عده ای کمی نامعمول است که این هویت را با موبایل شان به اشتراک بگذارند.
شاید ما بخواهیم همچنان به روش های قدیمی تر چون رمز عبور و کشیدن پترن بچسبیم، اما سنسور TouchID آنقدر دقیق و سریع شده است که نشود آن را نادیده گرفت. پس اگر کسی هنوز هم آن را نمی پسندد، این دیگر مشکل خود اوست.
