اپل در حال توسعه یک فناوری جدید برای کنترل آیفون با ذهن است تا کاربران بجای انگشتها، به کمک سیگنالهای مغزیشان با آیفون و آیپد کار کنند. طبق گزارش خبرگزاری وال استریت ژورنال، اپل در حال همکاری با شرکتی به نام Synchron است. تخصص سینکرون، تولید اینترفیسهای کامپیوتری مغزی (BCI) به شکل ایمپلنت است که نام آنها را Stentrode گذاشته است. استنترود یک ابزار کمکی پیشرفته برای افرادی است که از معلولیت شدید حرکتی رنج میبرند که در بسیاری از بیماریهای خاص مانند ALS، افراد به آن دچار میشوند. حالا با استفاده از این اینترفیسها، دستگاههای اپل مانند آیفون میتوانند سیگنالهای مغزی را از طریق رگهای خونی بالای کورتکس حرکتی مغز تشخیص بدهند.
استنترود در یکی از رگهای خونی سطح مغز نصب میشود و شامل ۱۶ الکترود است. این الکترودها قابلیت تشخیص فعالیتهای حرکتی مغز را دارند. خوشبختانه نصب ایمپلنت استنترود نیازی به جراحی مغز باز ندارد. پس از نصب این قطعه، سیگنالهای عصبی به دستورهای دیجیتالی ترجمه میشوند تا افراد بتوانند به این وسیله، کارهای خود را انجام بدهند.
شرکت سینکرون از سال ۲۰۱۹ و تحت نظر سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)، ایمپلنتهای اسنترود را روی ۱۰ بیمار نصب کرده است. یکی از این بیماران، فردی مبتلا به بیماری ALS با فلج کامل دستها بود. این فرد توانست با این ایمپلنت از هدست اپل ویژن پرو و سایر محصولات اپل به راحتی استفاده کند. اگرچه بدون شک، استفاده از این روش بسیار کندتر از لمس کردن گوشی یا روشهای معمول است.
اپل در سال ۲۰۱۴ از یک پروتکل ویژه آیفون برای سمعکهای بلوتوثی رونمایی کرد. به این ترتیب افراد میتوانستند از سمعکهای خود با آیفون استفاده کنند. حالا هم اپل در حال پیروی از همان رویه است و برای ایمپلنتهای مغزی قصد توسعه یک پروتکل اختصاصی را به کمک کمپانی Synchron دارد.
برنامه اپل برای معرفی این ویژگی در سال ۲۰۲۵ میلادی اجرایی خواهد شد. اضافه کردن قابلیت پشتیبانی از BCIها به تنظیمات Switch Control انجام میشود. این تنظیمات امکان اضافه کردن انواع جویاستیکها و کنترلرهای مخصوص را به آیفون میدهد تا افراد مختلف با محدودیتها و مشکلات خاص بتوانند از آیفون استفاده کنند.
طی سالهای اخیر، نام ایلان ماسک و تراشه نورالینک نیز به عنوان یک ایمپلنت مغزی زیاد شنیده شده است. اگرچه استراتژی سینکرون برای ایمپلنتهای استنترود کاملا با نورالینک متفاوت است. نورالینک با تراشه N1 نیاز به جراحیهای تهاجمی برای نصب دارد. بیش از ۱۰۰۰ الکترود در ایمپلنت نورالینک وجود دارند که همگی به طور مستقیم به بافت مغز متصل میشوند. با وجود اینکه اطلاعات دریافتی از ایمپلنت نورالینک بسیار وسیعتر و سریعتر است، اما نصب آن روشی پیچیده و غیرمعمول به حساب میآید. در مقابل، استفاده از اطلاعات دریافتی بیش از ۱۰۰۰ الکترود میتواند برای کنترل سریع نشانگر موس، تایپ کردن با کیبورد و کنترلهای پیچیدهتر به کار برود. جایی که استنترود صرفا با سرعت بسیار پایین، دستورات را یک به یک دریافت و اجرا میکند.
